Jednostka ustala wartość przyszłych wartości ekonomicznych obiektu po określeniu wartości księgowej obiektu oraz dokonaniu testu na utratę wartości.
Wysokość przyszłych korzyści ekonomicznych równa jest wartości handlowej lub wartości użytkowej – w zależności od tego, która z nich jest wyższa. Wartość handlowa to cena sprzedaży netto, a w przypadku jej braku – wartość godziwa. Wartość użytkowa natomiast to wartość zdyskontowanych przepływów pieniężnych netto z obiektu ustalonej przez założeniu dalszego jego wykorzystania. Jednostka zobowiązana jest do wyliczenia jednej z tych wartości, ustalając tę, która wg jej oczekiwań będzie wyższa niż wartość wynikająca z ksiąg rachunkowych.