Wartość handlowa ma za zadanie wykazać, czy dany obiekt posiada zdolność do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych w sytuacji, gdyby doszło do jego zbycia. Podczas ustalania wartości handlowej, jednostka może posługiwać się umowami sprzedaży zawartymi w przeszłości, jeżeli dotyczą one podobnych aktywów, były zawarte w niedalekiej przeszłości oraz nie obejmują sytuacji nietypowej. Jednostka może wykazać również bieżącą cenę zakupu obiektu podobnego do analizowanego bądź cenę transakcji, która została przeprowadzona w nieodległym czasie. Jeżeli jednostka nie posiada takich informacji, może również przyjąć wartość, która wynika z wiarygodnych transakcji dotyczących podobnego obiektu pomiędzy dobrze poinformowanymi stronami.
Aby określić wartość handlową, jednostka może wykorzystać cenę sprzedaży netto albo wartość godziwą.
Wartość użytkowa natomiast odzwierciedla zdolność danego obiektu do przynoszenia korzyści ekonomicznych jednostce w sytuacji, jeżeli obiekt ten nadal byłby użytkowany albo utrzymywany w jednostce zgodnie z jego gospodarczym przeznaczeniem. Aby ustalić tę wartość, jednostka ustala prognozowane przepływy pieniężne netto, których jednostka może spodziewać się dzięki wykorzystaniu obiektu.
Aby omawiana prognoza była wiarygodna, jednostka powinna:
– opierać się na planie działania, który jest aktualny i zaakceptowany przez kierownictwo jednostki,
– stosować informacje, które pochodzą z zewnętrznych źródeł i obejmują całokształt warunków gospodarczych dotyczących jednostki,
– uwzględnić wszystkie szacunkowe wpływy oraz wydatki pieniężne, jakich jednostka może spodziewać się z restrukturyzacji, do której się zobowiązała.